Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διάγνωση-Αποδοχή-Μάχη

Μόλις σου ανακοινώθηκε ότι το παιδί σου νοσεί από την Χ μορφή καρκίνου. Διάγνωση λέει...

Έχασες τη γη κάτω από τα πόδια σου. Εννοείται!
Έβαλες μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου κάθε πιθανό αρνητικό σενάριο να τρέξει σαν ταινία στον εγκέφαλό σου. Λογικό!
Μάλλον πάγωσες για μια στιγμή και εννοώ ολόκληρη, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, τα πάντα.
Μπορεί και να άρχισαν από τα μάτια σου να πέφτουν δάκρυα πριν καν το καταλάβεις. Διάγνωση;;;
Σοκ. Οδύνη. Εφιάλτης.

Δυστυχώς κάπως έτσι είναι συνήθως.
Είσαι όμως μαμά.
Το αρχέγονο ένστικτο της μάνας, σου υπαγορεύει πως το παιδί θα σωθεί πάση θυσία.
Αρχίζεις την αποδοχή της κατάστασης, για να μετρήσεις τον αντίπαλο. Μόνο που την μάχη δε θα την δώσεις εσύ και αυτή η αδικία πολλές φορές σε πονάει.
Θα γίνεις όμως το όπλο και η ασπίδα στα χέρια του παιδιού σου.
Ίσως να μη το γνωρίζεις ακόμα, αλλά θα γίνεις.
Ίσως επίσης να μη γνωρίζεις ότι δεν είστε μόνοι, ούτε βέβαια οι μόνοι σε αυτή τη Μάχη.

Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που πέρασαν ή περνούν μια παρόμοια ιστορία με την δική σου. Δεν είναι παρηγορητικό, ούτε το λέω γι' αυτό. Κράτα ότι θα σε βοηθήσουν με τον τρόπο τους και θα τους βοηθήσεις και εσύ.
Υπάρχουν και κάτι άλλοι που βοηθούν με κάθε τρόπο, από την καρδιά τους, χωρίς να έχουν περάσει τη δική σου δυσκολία. Έτσι απλά γιατί συχνά είναι υπέροχο το ανθρώπινο είδος.
Υπάρχει και η Πηγή μας φυσικά εκεί ψηλά με μια στρατιά Αγγέλων στο πλευρό μας. Μας έπλασε για το φως, την ζωή και την χαρά και εκεί θέλει να μας οδηγήσει.
Αξίζει να αναφερθώ εκτενέστερα κάποια στιγμή στις κρυμμένες και στις ολοφάνερες ευλογίες που βίωσε η δική μου μαχήτρια, οπότε προς το παρόν το αφήνω εδώ και πάω παρακάτω...
Υπάρχουν αξιόλογοι γιατροί και νοσηλευτές ή νοσηλεύτριες. Εντάξει, αυτοί δεν είναι Άγγελοι, (όχι όλοι τουλάχιστον) για να λέμε και του στραβού το δίκαιο. Άνθρωποι είναι, σαν κι εμάς, με τα καλά τους και με τις αναποδιές τους.
Αν το καλοσκεφτείς όμως, μπορεί να το νοιώσεις και εσύ, ήμαστε πραγματικά τυχερές που το παιδί μας νόσησε σε μια χώρα με κορυφαίους επιστήμονες υγείας, με εξειδικευμένα τμήματα στα νοσοκομεία της επικράτειας και σε μια εποχή κατά την οποία έχουν βρεθεί τα πρωτόκολλα με τα οποία ο εχθρός αντιμετωπίζεται.
Ήμαστε σε καλά χέρια.
Μην αμφιβάλλεις, συστρατεύσου.
Όλοι το ίδιο θέλουμε.
Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί προς την ίδια κατεύθυνση, το ίδιο κουπί κρατάμε.
Το παιδί θα γίνει καλά.
Μην ικετεύεις. Ζήτα το. Πίστεψέ το!
Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Θυμήσου όταν πέσεις :
 "Είσαι το όπλο, η ασπίδα, ο καθρέφτης του"
Ασφαλώς και θα πέσεις, αφού πρόκειται για μάχη. Οπωσδήποτε θα σηκωθείς ξανά και ξανά και ξανά και ξανά... Όσες φορές χρειαστεί. Το αποτέλεσμα μετράει.
Το παιδί θα γίνει καλά.
Αυτό  φτάνει.


Τα Σέβη μου💗

Σχόλια

  1. Το παιδί έγινε καλά, γιατί ήσουν εσύ εκεί, σίγουρα ότι θα γίνει καλά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς το ακουσμα αυτής της είδησης για μια μάνα είναι ότι χειρότερο . Χάνεται η ζωή σου σε μια στιγμή. Ο πόνος είναι τεράστιος ένα γιατί ? πλανάται στο μυαλό σου και σκέφτεσαι τι έκανα λάθος που έφταιξα ? Είναι το μοναδικό που δεν έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να συμβεί στο παιδί σου. Κι όμως συμβαίνει και πρέπει να σταθείς στα πόδια σου δυνατή και να το βοηθήσεις. Δύσκολος δρόμος η ζωή σου αλλάζει πλέον δεν υπάρχει μέλλον, μόνο παρόν. Αν δε το ζήσεις δεν μπορείς να νιώσεις και να καταλάβεις τι μαρτύριο είναι όλη αυτή η πορεία για τη λύτρωση. Ήρωες οι μανούλες και οι μεγαλύτεροι ήρωες τα παιδάκια μας. Ένα χρόνο τώρα όλα όσα έχουν δει τα μάτια μου και έχει νιώσει η καρδιά μου δεν περιγράφονται με λόγια. Κουράγιο εύχομαι δύναμη και πίστη σε κάθε μανούλα. Η Παναγία μαζί μάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το αύριο που περιμένω

Κάπου στο μέλλον, σε 10-12 χρόνια από τώρα, το βλέμμα μου ακολουθεί την Κυβέλη η οποία ετοιμάζεται να πάει μια βόλτα. Κοντοστέκεται τελικά μπροστά από την ανοιχτή εξώπορτα του σπιτιού και με καρφώνει με τα μάτια της. Τα μεγάλα, λαμπερά, σκουρόχρωμα μάτια μιας όμορφης νεαρής γυναίκας! Τα μαύρα σπαστά μαλλιά της ακουμπούν στους ώμους και καθώς εκείνη τη μοναδικά υπέροχη στιγμή του χωροχρόνου οι ματιές μας ενώνονται με τρυφερότητα, άθελά μου, γυρίζει ο νους στο παρελθόν. Σε εκείνες τις φριχτές στιγμές αγωνίας και πόνου... Για μία και μόνο στιγμή, μέχρι να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου, περνώ μπροστά από κλειστές πόρτες χειρουργείων, εντατικής, μικροεπεμβάσεων... Ακούω σπαραχτικές κραυγές...Μυρίζω αντισηπτικό και αίμα... Η μελλοντική μου κόρη, σαν να διαβάζει τις σκέψεις μου, με πλησιάζει και μου προσφέρει την αγκαλιά της. Την πιο ιαματική αγκαλιά του κόσμου... Ανακούφιση. Ανάσα βαθειά. Όλα τα άσχημα ξεθωριάζουν, ενώ χαμένη στην μυρωδιά του λαιμού της ακούω να μου ψιθυρίζει :  "Εγώ ξέχασα

Μικρά μυστικά για την συμβίωση με τον κ. Hickman

Αγαπημένη μου μαμά του παιδοογκολογικού, αγωνιστικούς χαιρετισμούς! Θέμα μας ο κ. Hickman. Αυτός ο κολλητός του παιδιού μας ο οποίος όσο βοηθάει καθ΄όλη τη διάρκεια της θεραπείας, τόσο ανυπομονούμε να τον ξεφορτωθούμε τελειώνοντας και άλλο τόσο φέρνει κατά τη διαμονή του μπελάδες... 1ος ΜΠΕΛΑΣ: Το μπάνιο. Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται το παιδί το μπάνιο με Hickman είναι σπαζοκεφαλιά. Δοκιμάσαμε διάφορα μέχρι να βρούμε κάτι να μη βρέχονται τα σκέλη και να μη νοιώθει και άβολα τα παιδί. Τελικά μας βόλεψε η χρήση μικρής πετσέτας με την οποία τυλίγω τα σκέλη και δίνω στο παιδί να κρατάει, χωρίς να ακουμπάει πάνω στο σώμα. Μετά μπαίνει στο ντουζ και κάθεται σε πλαστικό πτυσσόμενο σκαμνάκι. Βάλε και εκεί μια πετσετούλα να κάθεται στα μαλακά αν θες. Αμέσως μετά κάνει προς τα πίσω το κεφάλι για το απαραίτητο λούσιμο (είτε είναι σε στάδιο με μαλλάκια είτε όχι) με λίγο προσοχή να μη πολυβρέχεται η γάζα χλωρεξιδίνης αν και αμέσως μετά θα ακολουθήσει αλλαγή. Μιας και το αναφέραμε...

Σχέση με μαμάδες και παιδιά μέσα στο παιδοογκολογικό

           Στους διαδρόμους ενός παιδοογκολογικού τμήματος δημιουργούνται μικροκοινωνίες. Σε αυτές τις ακραίες συνθήκες πόνου και εγκλεισμού, αναπτύσσονται ιδιαίτερα ισχυροί δεσμοί. Τυχαία, ή όχι και τόσο τυχαία, βρέθηκες σε αυτόν τον χώρο, μαζί με αυτούς (τους συγκεκριμένους) ανθρώπους, σε μία από τις  δυσκολότερες στιγμές της ζωής σου. Αν μη τί άλλο, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας  που ζεις  και ταυτόχρονα εσύ, μέρος της δικιάς τους. Ιστορίες που καταγράφονται στη μνήμη με ανεξίτηλο μελάνι. Κατά κάποιο τρόπο, η κάθε μαμά, ο κάθε μπαμπάς και το κάθε παιδί θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο μάθημα που τελικά έχεις να πάρεις από αυτήν την περιπέτεια. Στην αρχή γνωρίζεις μόνο διάφορα ζευγάρια μάτια αφού σχεδόν πάντα γονείς και παιδιά βρίσκονται πίσω από χειρουργικές μάσκες. Κάποτε η μάσκα κατεβαίνει και τότε πιθανόν να σου φαίνονται   καινούρια κάποια πρόσωπα, σχεδόν αγνώριστα. Γρήγορα μαθαίνεις πόσο μεγάλη γκάμα συναισθημάτων μπορεί να εκφραστεί μόνο με τα μάτια...

Αγαπητό μου ημερολόγιο...

Αν με ρωτούσες ποια μικρή λεπτομέρεια, η οποία ενώ δεν καταγράφεται σε κανένα εγχειρίδιο οδηγιών, μου φάνηκε απαραίτητη από την πρώτη μέρα... Αν είχα, όπως λέμε συχνά, την σημερινή γνώση τότε που πρωτογνώρισα το παιδοογκολογικό... Σίγουρα θα σου έλεγα πως θα χρησιμοποιούσα νωρίτερα και περισσότερο το ημερολόγιό μου. Χρειάζεται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε κάθε στάδιο της θεραπείας να κρατάς σημειώσεις σε καθημερινή βάση για πολλούς λόγους. Ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους, αν όχι ο σημαντικότερος είναι να ξεφορτωθεί ο ήδη φορτωμένος εγκέφαλός σου το περιττό βάρος. Παρακάτω θα βρεις  μια λίστα από δεδομένα που κατά καιρούς χρειαζόμουν εγώ να γράφω: Ημερήσια μέτρηση βάρους. Μέτρηση ούρων όταν είναι απαραίτητο. Θερμομέτρηση. Αρχείο με τα στοιχεία της γενικής αίματος (κυρίως τιμές από λευκά αιμοσφαίρια, ποσοστό πολυμορφοπύρηνων, αιμοσφαιρίνη και αιμοπετάλια) Στοιχεία βιοχημικών εξετάσεων, όταν χρειάζονται. Ημέρες αλλαγής της γάζας χλωρεξιδίνης. Προγραμματισμό απεικονι