Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Εμβολιασμός

Από σήμερα έως τις 30 Απριλίου διαρκεί η παγκόσμια εβδομάδα εμβολιασμού. Στις μέρες μας οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη ανυπομονούν να βρεθεί ένα αποτελεσματικό εμβόλιο κατά του νέου κορονοϊού. Ελπίζω να είναι πλέον ξεκάθαρα φανερός ο ρόλος των εμβολίων στην δημόσια υγεία και ταυτόχρονα η συμβολή του καθένα μας ξεχωριστά με τον τρόπο του σε αυτή.
Βλέπεις, παρόλο που εδώ και δεκαετίες έχει επιτευχθεί η ανοσοποίηση του πληθυσμού και η πρόληψη σοβαρών μεταδοτικών (πολλές φορές θανατηφόρων) ασθενειών χάρη στον εμβολιασμό, υπάρχει ένα είδος ανθρώπων ανάμεσά μας που δεν εμβολιάζονται. Όχι δεν αναφέρομαι καν στους δύστυχους κατοίκους αυτού του πλανήτη που η μοίρα τους θέλησε να γεννηθούν σε κάποια χώρα του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Μιλάω για κάτι άλλους τυχερούς που γεννήθηκαν σε πολιτισμένες κοινωνίες, με παιδεία και ιατρική περίθαλψη και ο τρίτος κόσμος βρίσκεται μόνο στον εγκέφαλό τους. Σκληρό;
Η αλήθεια είναι ότι πριν από την γνωριμία μου με το παιδοογκολογικό και την διαπίστωση από πολύ κοντά της έννοιας της σοβαρής λοίμωξης και της ανοσοκαταστολής, ήμουν πιο δεκτική στο να κουβεντιάζω τέτοιου είδους απόψεις ψύχραιμα, στα πλαίσια της άγνοιάς μου και μιας φιλελευθερίας βέβαια. Συμπερασματικά, κακώς...

Σύντομα ήρθα δυστυχώς αντιμέτωπη με την νοοτροπία των αντιεμβολιαστών. Τον Σεπτέμβρη αφού τελείωσε η μικρή μου την πολύμηνη θεραπεία της πήγαμε στο σπιτάκι μας. Γνωρίζαμε ότι η μικρή μας θα είναι σε ελεγχόμενη ανοσοκαταστολή για πολύ καιρό ακόμα κι έτσι φροντίσαμε να κάνουμε την αίτησή μας για κατ' οίκον διδασκαλία. Ο δάσκαλος ήταν έτοιμος και περίμενε από εμάς το ok, όταν θα είχαμε αρκετά λευκά αιμοσφαίρια ώστε να τον καλέσουμε στο σπίτι. Πήρε αρκετό καιρό να ανέβουν οι τιμές αλλά αυτό συμβαίνει συχνά. Άλλο ήταν το ασυνήθιστο...
Όταν τελικά ήμασταν έτοιμοι για να ξεκινήσουν τα μαθήματα έθεσα τηλεφωνικά τις προϋποθέσεις, από την μεριά του δασκάλου αυτή την φορά, πιο πολύ για το τυπικό του πράγματος. Μίλησα δηλαδή για καλό πλύσιμο των χεριών, καθαρά ρούχα, απόσταση ασφαλείας, μάσκα και εμβολιασμό. Κάπου εκεί άρχισα να ακούω όλο το τροπάριο του φόβου για τα εμβόλια. Κάποια στιγμή δεν πίστευα στα αυτιά μου. Όχι απλά αρνήθηκε με λίγα λόγια ο δάσκαλος να κάνει το εμβόλιο της γρίπης, αλλά επιπλέον μπήκε στον κόπο να προσπαθήσει να με πείσει με επιχειρήματα ότι κάνει το σωστότερο και ότι είναι απολύτως ασφαλής εκείνος και το παιδί μου. Με διαβεβαίωσε δε με περηφάνια, ότι ακολουθεί την ίδια τακτική μη εμβολιασμού και στα ανήλικα παιδιά του!
Ήταν η τελευταία πράξη του θεάτρου του παραλόγου με αυτόν τον εκπαιδευτικό που ποτέ δεν είδα από κοντά όπως καταλαβαίνεις.

Πώς είναι δυνατόν μια αίτηση κατ' οίκον διδασκαλίας με αιτιολογία την διάγνωση ΛΕΥΧΑΙΜΊΑ, η οποία δηλώνει από μόνη της ανοσοκαταστολή, να βρίσκει ανταπόκριση σε κάποιον που θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να μην εμβολιάζεται;
Ευτυχώς όπως με ενημέρωσε η γιατρός μας δεν είναι συχνό το φαινόμενο. Να που συνέβει όμως γι' αυτό είπα (μέρα που είναι) να χτυπήσω το καμπανάκι. Προσοχή λοιπόν!
Αναρωτιόμουν μετά: 
Αν κάποια μαμά ήταν στη θέση μου και δεν είχε καταλάβει ακριβώς τις οδηγίες της γιατρού περί εμβολιασμού κατά της γρίπης όλης της οικογένειας και των στενών επαφών;
Αν τυχόν τα επιχειρήματα και ο στρωτός λόγος έπειθαν μια άλλη μαμά;
Ποιες θα ήταν οι συνέπειες;
Επικίνδυνες συμπεριφορές ανεύθυνων ανθρώπων χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης, οι οποίοι πιάνουν θέσεις ανθρώπων που πραγματικά έχουν να διδάξουν, με το ήθος τους πρώτα απ' όλα.
Δεν έχουν αντιληφθεί φαίνεται ακόμα ότι όλοι οι άνθρωποι ήμαστε κύτταρα στο σώμα του Θεού, ήμαστε Ένα.



Τα Σέβη μου💗

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το αύριο που περιμένω

Κάπου στο μέλλον, σε 10-12 χρόνια από τώρα, το βλέμμα μου ακολουθεί την Κυβέλη η οποία ετοιμάζεται να πάει μια βόλτα. Κοντοστέκεται τελικά μπροστά από την ανοιχτή εξώπορτα του σπιτιού και με καρφώνει με τα μάτια της. Τα μεγάλα, λαμπερά, σκουρόχρωμα μάτια μιας όμορφης νεαρής γυναίκας! Τα μαύρα σπαστά μαλλιά της ακουμπούν στους ώμους και καθώς εκείνη τη μοναδικά υπέροχη στιγμή του χωροχρόνου οι ματιές μας ενώνονται με τρυφερότητα, άθελά μου, γυρίζει ο νους στο παρελθόν. Σε εκείνες τις φριχτές στιγμές αγωνίας και πόνου... Για μία και μόνο στιγμή, μέχρι να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου, περνώ μπροστά από κλειστές πόρτες χειρουργείων, εντατικής, μικροεπεμβάσεων... Ακούω σπαραχτικές κραυγές...Μυρίζω αντισηπτικό και αίμα... Η μελλοντική μου κόρη, σαν να διαβάζει τις σκέψεις μου, με πλησιάζει και μου προσφέρει την αγκαλιά της. Την πιο ιαματική αγκαλιά του κόσμου... Ανακούφιση. Ανάσα βαθειά. Όλα τα άσχημα ξεθωριάζουν, ενώ χαμένη στην μυρωδιά του λαιμού της ακούω να μου ψιθυρίζει :  "Εγώ ξέχασα

Μικρά μυστικά για την συμβίωση με τον κ. Hickman

Αγαπημένη μου μαμά του παιδοογκολογικού, αγωνιστικούς χαιρετισμούς! Θέμα μας ο κ. Hickman. Αυτός ο κολλητός του παιδιού μας ο οποίος όσο βοηθάει καθ΄όλη τη διάρκεια της θεραπείας, τόσο ανυπομονούμε να τον ξεφορτωθούμε τελειώνοντας και άλλο τόσο φέρνει κατά τη διαμονή του μπελάδες... 1ος ΜΠΕΛΑΣ: Το μπάνιο. Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται το παιδί το μπάνιο με Hickman είναι σπαζοκεφαλιά. Δοκιμάσαμε διάφορα μέχρι να βρούμε κάτι να μη βρέχονται τα σκέλη και να μη νοιώθει και άβολα τα παιδί. Τελικά μας βόλεψε η χρήση μικρής πετσέτας με την οποία τυλίγω τα σκέλη και δίνω στο παιδί να κρατάει, χωρίς να ακουμπάει πάνω στο σώμα. Μετά μπαίνει στο ντουζ και κάθεται σε πλαστικό πτυσσόμενο σκαμνάκι. Βάλε και εκεί μια πετσετούλα να κάθεται στα μαλακά αν θες. Αμέσως μετά κάνει προς τα πίσω το κεφάλι για το απαραίτητο λούσιμο (είτε είναι σε στάδιο με μαλλάκια είτε όχι) με λίγο προσοχή να μη πολυβρέχεται η γάζα χλωρεξιδίνης αν και αμέσως μετά θα ακολουθήσει αλλαγή. Μιας και το αναφέραμε...

Σχέση με μαμάδες και παιδιά μέσα στο παιδοογκολογικό

           Στους διαδρόμους ενός παιδοογκολογικού τμήματος δημιουργούνται μικροκοινωνίες. Σε αυτές τις ακραίες συνθήκες πόνου και εγκλεισμού, αναπτύσσονται ιδιαίτερα ισχυροί δεσμοί. Τυχαία, ή όχι και τόσο τυχαία, βρέθηκες σε αυτόν τον χώρο, μαζί με αυτούς (τους συγκεκριμένους) ανθρώπους, σε μία από τις  δυσκολότερες στιγμές της ζωής σου. Αν μη τί άλλο, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας  που ζεις  και ταυτόχρονα εσύ, μέρος της δικιάς τους. Ιστορίες που καταγράφονται στη μνήμη με ανεξίτηλο μελάνι. Κατά κάποιο τρόπο, η κάθε μαμά, ο κάθε μπαμπάς και το κάθε παιδί θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο μάθημα που τελικά έχεις να πάρεις από αυτήν την περιπέτεια. Στην αρχή γνωρίζεις μόνο διάφορα ζευγάρια μάτια αφού σχεδόν πάντα γονείς και παιδιά βρίσκονται πίσω από χειρουργικές μάσκες. Κάποτε η μάσκα κατεβαίνει και τότε πιθανόν να σου φαίνονται   καινούρια κάποια πρόσωπα, σχεδόν αγνώριστα. Γρήγορα μαθαίνεις πόσο μεγάλη γκάμα συναισθημάτων μπορεί να εκφραστεί μόνο με τα μάτια...

Αγαπητό μου ημερολόγιο...

Αν με ρωτούσες ποια μικρή λεπτομέρεια, η οποία ενώ δεν καταγράφεται σε κανένα εγχειρίδιο οδηγιών, μου φάνηκε απαραίτητη από την πρώτη μέρα... Αν είχα, όπως λέμε συχνά, την σημερινή γνώση τότε που πρωτογνώρισα το παιδοογκολογικό... Σίγουρα θα σου έλεγα πως θα χρησιμοποιούσα νωρίτερα και περισσότερο το ημερολόγιό μου. Χρειάζεται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε κάθε στάδιο της θεραπείας να κρατάς σημειώσεις σε καθημερινή βάση για πολλούς λόγους. Ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους, αν όχι ο σημαντικότερος είναι να ξεφορτωθεί ο ήδη φορτωμένος εγκέφαλός σου το περιττό βάρος. Παρακάτω θα βρεις  μια λίστα από δεδομένα που κατά καιρούς χρειαζόμουν εγώ να γράφω: Ημερήσια μέτρηση βάρους. Μέτρηση ούρων όταν είναι απαραίτητο. Θερμομέτρηση. Αρχείο με τα στοιχεία της γενικής αίματος (κυρίως τιμές από λευκά αιμοσφαίρια, ποσοστό πολυμορφοπύρηνων, αιμοσφαιρίνη και αιμοπετάλια) Στοιχεία βιοχημικών εξετάσεων, όταν χρειάζονται. Ημέρες αλλαγής της γάζας χλωρεξιδίνης. Προγραμματισμό απεικονι

Διάγνωση-Αποδοχή-Μάχη

Μόλις σου ανακοινώθηκε ότι το παιδί σου νοσεί από την Χ μορφή καρκίνου. Διάγνωση λέει... Έχασες τη γη κάτω από τα πόδια σου. Εννοείται! Έβαλες μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου κάθε πιθανό αρνητικό σενάριο να τρέξει σαν ταινία στον εγκέφαλό σου. Λογικό! Μάλλον πάγωσες για μια στιγμή και εννοώ ολόκληρη, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, τα πάντα. Μπορεί και να άρχισαν από τα μάτια σου να πέφτουν δάκρυα πριν καν το καταλάβεις. Διάγνωση;;; Σοκ. Οδύνη. Εφιάλτης. Δυστυχώς κάπως έτσι είναι συνήθως. Είσαι όμως μαμά. Το αρχέγονο ένστικτο της μάνας, σου υπαγορεύει πως το παιδί θα σωθεί πάση θυσία. Αρχίζεις την αποδοχή της κατάστασης, για να μετρήσεις τον αντίπαλο. Μόνο που την μάχη δε θα την δώσεις εσύ και αυτή η αδικία πολλές φορές σε πονάει. Θα γίνεις όμως το όπλο και η ασπίδα στα χέρια του παιδιού σου. Ίσως να μη το γνωρίζεις ακόμα, αλλά θα γίνεις. Ίσως επίσης να μη γνωρίζεις ότι δεν είστε μόνοι, ούτε βέβαια οι μόνοι σε αυτή τη Μάχη. Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που πέρασαν ή περνο