Ας πούμε κάτι για το trend κάθε παιδοογκολογικού, τις χειρουργικές μάσκες.
Επίκαιρες και δυσεύρετες όσο ποτέ δυστυχώς. Απροσδόκητα έγιναν αντικείμενο πόθου πάρα πολλών ανθρώπων ανά τον πλανήτη τον τελευταίο καιρό, λόγω της πανδημίας.
Εμείς που πραγματικά τις χρειαζόμαστε, εύκολα μπορούμε να πέσουμε στην παγίδα να κρίνουμε όσους έτρεξαν φοβισμένοι να αδειάσουν τα φαρμακεία. Η αλήθεια είναι ότι πιθανότατα οι περισσότεροι δεν τις χρειάζονται. Ας επιχειρήσουμε να το δούμε όμως καλύτερα με τα "γυαλιά" της αγάπης.
Τώρα είναι ξεκάθαρο το τοπίο;
Αμέσως διακρίνεις την αγωνία αυτών των ανθρώπων να προστατευτούν και να προστατέψουν...
Ήμαστε όλοι πια ενημερωμένοι από τους ειδικούς αν χρειάζεται να φοράμε μάσκα και πότε.
Αν κάποιοι αισθάνονται πιο ασφαλείς ή πιο συνεπείς απέναντι στον συνάνθρωπό τους με αυτόν τον τρόπο, τότε ποιος αλήθεια έχει το δικαίωμα να κουνήσει το δάχτυλο σε αυτούς τους ανθρώπους και να τους στερήσει τη σιγουριά που τους προκαλεί η χρήση της μάσκας; Πάντως όχι εγώ.
Φυσιολογικά και ανθρώπινα λοιπόν όλα αυτά, δε λέω, μα όταν ανήκεις στο δυναμικό ενός παιδοογκολογικού τμήματος τα συναισθήματα πολλαπλασιάζονται και μεγεθύνονται σε ακραίο βαθμό. Επομένως, όταν το παιδί αναπόφευκτα μείνει κάποια στιγμή με 200 λευκά αιμοσφαίρια, κάτι λίγα αιμοπετάλια και γενικά τα στοιχεία του πιάνουν πάτο, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σε σταματήσει από το να φοράς και μία και δύο και τρεις μάσκες αν έτσι νιώθεις καλύτερα.
Και όχι μόνο αυτό, τότε ζητάς και από όποιον κινείται να κάνει το ίδιο, λούζεσαι με αντισηπτικά σαπούνια, πληγώνεις τα χέρια σου από το πλύσιμο και απολυμαίνεις το υπόλοιπο εικοσιτετράωρο αντικείμενα.
Μία μαμά του παιδοογκολογικού από φόβο ή και από συνήθεια μερικές φορές χρησιμοποιεί την χειρουργική μάσκα παντού. Βάζω τον εαυτό μου για παράδειγμα:
Έχω μπει στο ντουζ φορώντας μάσκα! Μετά το κατάλαβα...
Έχω δει μαμά να κοιμάται με αυτή! Υπερβολή; Αλήθεια δεν ξέρω.
Με λίγα λόγια θέλω να πω, ότι ως μαμά οφείλεις να είσαι ενημερωμένη από τους θεράποντες γιατρούς και τους λοιμωξιολόγους για την χρήση της μάσκας. Από εκεί και πέρα, λαμβάνεις υπ'όψιν και το ψυχολογικό κόστος. Εννοώ, ότι σε κάποιες περιπτώσεις, το να αφήσεις ακάλυπτο μέσα στο θάλαμο νοσηλείας το μαμαδίστικο πρόσωπό σου μπορεί και να είναι πιο ωφέλιμο από οποιαδήποτε μάσκα. Το πρόσωπο της μαμάς χαρίζει μια κανονικότητα στον χώρο. Όταν η μάσκα πέφτει η "καλημέρα", το "τα πάμε καταπληκτικά", το "σε αγαπώ" ακούγονται διαφορετικά κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Στο τέλος είναι δική σου η απόφαση και είμαι 100% σίγουρη πως κάθε μαμά κάνει το σωστό για την δική της δυάδα (μαμά-παιδί). Εγώ θα σε παρακαλούσα μόνο να μην αφήσεις την δυσκολία να σε κάνει να ξεχάσεις ότι είσαι ένα πλάσμα αγάπης και φωτός. Όλη η πληροφορία που χρειάζεσαι βρίσκεται μέσα σου. 😉
Τα Σέβη μου💗
Επίκαιρες και δυσεύρετες όσο ποτέ δυστυχώς. Απροσδόκητα έγιναν αντικείμενο πόθου πάρα πολλών ανθρώπων ανά τον πλανήτη τον τελευταίο καιρό, λόγω της πανδημίας.
Εμείς που πραγματικά τις χρειαζόμαστε, εύκολα μπορούμε να πέσουμε στην παγίδα να κρίνουμε όσους έτρεξαν φοβισμένοι να αδειάσουν τα φαρμακεία. Η αλήθεια είναι ότι πιθανότατα οι περισσότεροι δεν τις χρειάζονται. Ας επιχειρήσουμε να το δούμε όμως καλύτερα με τα "γυαλιά" της αγάπης.
Τώρα είναι ξεκάθαρο το τοπίο;
Αμέσως διακρίνεις την αγωνία αυτών των ανθρώπων να προστατευτούν και να προστατέψουν...
Ήμαστε όλοι πια ενημερωμένοι από τους ειδικούς αν χρειάζεται να φοράμε μάσκα και πότε. Αν κάποιοι αισθάνονται πιο ασφαλείς ή πιο συνεπείς απέναντι στον συνάνθρωπό τους με αυτόν τον τρόπο, τότε ποιος αλήθεια έχει το δικαίωμα να κουνήσει το δάχτυλο σε αυτούς τους ανθρώπους και να τους στερήσει τη σιγουριά που τους προκαλεί η χρήση της μάσκας; Πάντως όχι εγώ.
Φυσιολογικά και ανθρώπινα λοιπόν όλα αυτά, δε λέω, μα όταν ανήκεις στο δυναμικό ενός παιδοογκολογικού τμήματος τα συναισθήματα πολλαπλασιάζονται και μεγεθύνονται σε ακραίο βαθμό. Επομένως, όταν το παιδί αναπόφευκτα μείνει κάποια στιγμή με 200 λευκά αιμοσφαίρια, κάτι λίγα αιμοπετάλια και γενικά τα στοιχεία του πιάνουν πάτο, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να σε σταματήσει από το να φοράς και μία και δύο και τρεις μάσκες αν έτσι νιώθεις καλύτερα.
Και όχι μόνο αυτό, τότε ζητάς και από όποιον κινείται να κάνει το ίδιο, λούζεσαι με αντισηπτικά σαπούνια, πληγώνεις τα χέρια σου από το πλύσιμο και απολυμαίνεις το υπόλοιπο εικοσιτετράωρο αντικείμενα.
Μία μαμά του παιδοογκολογικού από φόβο ή και από συνήθεια μερικές φορές χρησιμοποιεί την χειρουργική μάσκα παντού. Βάζω τον εαυτό μου για παράδειγμα:
Έχω μπει στο ντουζ φορώντας μάσκα! Μετά το κατάλαβα...
Έχω δει μαμά να κοιμάται με αυτή! Υπερβολή; Αλήθεια δεν ξέρω.
Με λίγα λόγια θέλω να πω, ότι ως μαμά οφείλεις να είσαι ενημερωμένη από τους θεράποντες γιατρούς και τους λοιμωξιολόγους για την χρήση της μάσκας. Από εκεί και πέρα, λαμβάνεις υπ'όψιν και το ψυχολογικό κόστος. Εννοώ, ότι σε κάποιες περιπτώσεις, το να αφήσεις ακάλυπτο μέσα στο θάλαμο νοσηλείας το μαμαδίστικο πρόσωπό σου μπορεί και να είναι πιο ωφέλιμο από οποιαδήποτε μάσκα. Το πρόσωπο της μαμάς χαρίζει μια κανονικότητα στον χώρο. Όταν η μάσκα πέφτει η "καλημέρα", το "τα πάμε καταπληκτικά", το "σε αγαπώ" ακούγονται διαφορετικά κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Στο τέλος είναι δική σου η απόφαση και είμαι 100% σίγουρη πως κάθε μαμά κάνει το σωστό για την δική της δυάδα (μαμά-παιδί). Εγώ θα σε παρακαλούσα μόνο να μην αφήσεις την δυσκολία να σε κάνει να ξεχάσεις ότι είσαι ένα πλάσμα αγάπης και φωτός. Όλη η πληροφορία που χρειάζεσαι βρίσκεται μέσα σου. 😉
Τα Σέβη μου💗
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου