Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μικρά μυστικά για την συμβίωση με τον κ. Hickman


Αγαπημένη μου μαμά του παιδοογκολογικού,
αγωνιστικούς χαιρετισμούς!
Θέμα μας ο κ. Hickman. Αυτός ο κολλητός του παιδιού μας ο οποίος όσο βοηθάει καθ΄όλη τη διάρκεια της θεραπείας, τόσο ανυπομονούμε να τον ξεφορτωθούμε τελειώνοντας και άλλο τόσο φέρνει κατά τη διαμονή του μπελάδες...

1ος ΜΠΕΛΑΣ: Το μπάνιο.


Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται το παιδί το μπάνιο με Hickman είναι σπαζοκεφαλιά.
Δοκιμάσαμε διάφορα μέχρι να βρούμε κάτι να μη βρέχονται τα σκέλη και να μη νοιώθει και άβολα τα παιδί.
Τελικά μας βόλεψε η χρήση μικρής πετσέτας με την οποία τυλίγω τα σκέλη και δίνω στο παιδί να κρατάει, χωρίς να ακουμπάει πάνω στο σώμα.
Μετά μπαίνει στο ντουζ και κάθεται σε πλαστικό πτυσσόμενο σκαμνάκι. Βάλε και εκεί μια πετσετούλα να κάθεται στα μαλακά αν θες.
Αμέσως μετά κάνει προς τα πίσω το κεφάλι για το απαραίτητο λούσιμο (είτε είναι σε στάδιο με μαλλάκια είτε όχι) με λίγο προσοχή να μη πολυβρέχεται η γάζα χλωρεξιδίνης αν και αμέσως μετά θα ακολουθήσει αλλαγή. Μιας και το αναφέραμε...


2ος ΜΠΕΛΑΣ: Αλλαγή γάζας χλωρεξιδίνης.


Συμφωνώ με όσους σιχαίνονται αυτή την διαδικασία. Για την ακρίβεια δε μπορώ να φανταστώ κάποιον να του αρέσει να αλλάζει τη γάζα...Anyway, ιδανικά βγαίνοντας από το μπάνιο και αφού σκουπίσουμε καλά - καλά το παιδί, το βάζουμε να ξαπλώσει ανάσκελα.
Βάζουμε κάτι να του τραβάει την προσοχή από τη δουλίτσα που έχουμε να κάνουμε π.χ. tablet, dvd, tv και άλλα τέτοια αναλόγως την ηλικία. Είναι διαπιστωμένα βοηθητικό.
Εξηγούμε στο παιδί με ηρεμία ότι χρειάζεται ακινησία για λίγο, αλλά είναι πιο safe να υπάρχει και κάτι για απόσπαση προσοχής παράλληλα.
Με χειρουργική καθαριότητα και ακρίβεια ξεκολλάμε τη γάζα χλωρεξιδίνης όπως μας έδειξαν οι νοσηλεύτριες.
sos  sos  sos Χρησιμοποιείστε το ειδικό spray που ξεκολλάει τη γάζα πολύ πιο εύκολα και ανώδυνα.
Είναι αυτό το μικρό μυστικό που κάνει τη διαφορά!
Υπάρχουν διάφορα στα φαρμακεία μεταξύ 12-20 ευρώ και κρατάει για πολλές αλλαγές.
Η αλλαγή της γάζας είναι κάτι που χρειάζεται να το κάνουμε κάθε βδομάδα και το τελευταίο που θέλουμε είναι να πονάει το ήδη ταλαιπωρημένο παιδί μας.
Όσο για σένα, σύντομα θα καταλάβεις οτι τόσο τρυφερά και όμορφα δεν θα την κάνει κανείς την ρημαδοαλλαγή και θα γίνει κομμάτι της ρουτίνας σου, φρικάροντας όλο και λιγότερο.


3ος ΜΠΕΛΑΣ: Σκέλη.


Φεύγετε με το καλό από το νοσοκομείο. Τα σκέλη πώς τα κρατάς ασφαλή, χωρίς να ενοχλούν το παιδί στο παιχνίδι, στην τουαλέτα, στον ύπνο, στην ζωή γενικότερα.;;;
Εδώ έχω να προτείνω μια λύση  την οποία όταν την βρήκα πήρα μεγάλη χαρά. Ήθελα να τη μοιραστώ με όλους! Ξένοιασα! Με αυτό το κομμάτι τουλάχιστον...
Αποστειρωμένο αυτοκόλλητο επίθεμα
Χρειάζεται μόνο ένα μπουστάκι και ένα αυτοκόλλητο επίθεμα 10 Χ 10 cm που κολλάει γερά. Υπογραμμίζω το γερά γιατί είναι σημαντικό. Δοκίμασα και με άλλα επιθέματα που αφαιρούνται πιο εύκολα και δεν είχα αυτό το αποτέλεσμα.
Προτείνω το HYPOR DRESS 
γιατί δεν έχω βρει άλλο τόσο καλό.
Αφού φορέσει το μπουστάκι το παιδί, επάνω στο ύφασμα κολλάς με τη βοήθεια του επιθέματος τα δυο σκέλη μαζί. Επειδή μια εικόνα χίλιες λέξεις έβαλα και την φωτογραφία.
Η μικρή μου βολεύτηκε τόσο πολύ με αυτό το σύστημα που δεν το βγάζει ούτε στον ύπνο της, κι ας κοιμάται μπρούμυτα.
Το ίδιο βεβαίως μπορεί να κάνει μια μαμά αγοριού στο φανελάκι του ή στο ειδικό διχτάκι εάν δε θέλει το μπουστάκι.
Έτσι και αλλιώς το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Εγώ απλώς κατευθυντήριες δίνω στην δική μας περίπτωση τί δούλεψε.
Μπας και ξενοιάσει καμιά μανούλα μια ώρα νωρίτερα από αυτά τα μη ιατρικά θέματα.


Τα Σέβη μου. 💗

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το αύριο που περιμένω

Κάπου στο μέλλον, σε 10-12 χρόνια από τώρα, το βλέμμα μου ακολουθεί την Κυβέλη η οποία ετοιμάζεται να πάει μια βόλτα. Κοντοστέκεται τελικά μπροστά από την ανοιχτή εξώπορτα του σπιτιού και με καρφώνει με τα μάτια της. Τα μεγάλα, λαμπερά, σκουρόχρωμα μάτια μιας όμορφης νεαρής γυναίκας! Τα μαύρα σπαστά μαλλιά της ακουμπούν στους ώμους και καθώς εκείνη τη μοναδικά υπέροχη στιγμή του χωροχρόνου οι ματιές μας ενώνονται με τρυφερότητα, άθελά μου, γυρίζει ο νους στο παρελθόν. Σε εκείνες τις φριχτές στιγμές αγωνίας και πόνου... Για μία και μόνο στιγμή, μέχρι να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου, περνώ μπροστά από κλειστές πόρτες χειρουργείων, εντατικής, μικροεπεμβάσεων... Ακούω σπαραχτικές κραυγές...Μυρίζω αντισηπτικό και αίμα... Η μελλοντική μου κόρη, σαν να διαβάζει τις σκέψεις μου, με πλησιάζει και μου προσφέρει την αγκαλιά της. Την πιο ιαματική αγκαλιά του κόσμου... Ανακούφιση. Ανάσα βαθειά. Όλα τα άσχημα ξεθωριάζουν, ενώ χαμένη στην μυρωδιά του λαιμού της ακούω να μου ψιθυρίζει :  "Εγώ ξέχασα

Σχέση με μαμάδες και παιδιά μέσα στο παιδοογκολογικό

           Στους διαδρόμους ενός παιδοογκολογικού τμήματος δημιουργούνται μικροκοινωνίες. Σε αυτές τις ακραίες συνθήκες πόνου και εγκλεισμού, αναπτύσσονται ιδιαίτερα ισχυροί δεσμοί. Τυχαία, ή όχι και τόσο τυχαία, βρέθηκες σε αυτόν τον χώρο, μαζί με αυτούς (τους συγκεκριμένους) ανθρώπους, σε μία από τις  δυσκολότερες στιγμές της ζωής σου. Αν μη τί άλλο, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας  που ζεις  και ταυτόχρονα εσύ, μέρος της δικιάς τους. Ιστορίες που καταγράφονται στη μνήμη με ανεξίτηλο μελάνι. Κατά κάποιο τρόπο, η κάθε μαμά, ο κάθε μπαμπάς και το κάθε παιδί θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο μάθημα που τελικά έχεις να πάρεις από αυτήν την περιπέτεια. Στην αρχή γνωρίζεις μόνο διάφορα ζευγάρια μάτια αφού σχεδόν πάντα γονείς και παιδιά βρίσκονται πίσω από χειρουργικές μάσκες. Κάποτε η μάσκα κατεβαίνει και τότε πιθανόν να σου φαίνονται   καινούρια κάποια πρόσωπα, σχεδόν αγνώριστα. Γρήγορα μαθαίνεις πόσο μεγάλη γκάμα συναισθημάτων μπορεί να εκφραστεί μόνο με τα μάτια...

Αγαπητό μου ημερολόγιο...

Αν με ρωτούσες ποια μικρή λεπτομέρεια, η οποία ενώ δεν καταγράφεται σε κανένα εγχειρίδιο οδηγιών, μου φάνηκε απαραίτητη από την πρώτη μέρα... Αν είχα, όπως λέμε συχνά, την σημερινή γνώση τότε που πρωτογνώρισα το παιδοογκολογικό... Σίγουρα θα σου έλεγα πως θα χρησιμοποιούσα νωρίτερα και περισσότερο το ημερολόγιό μου. Χρειάζεται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε κάθε στάδιο της θεραπείας να κρατάς σημειώσεις σε καθημερινή βάση για πολλούς λόγους. Ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους, αν όχι ο σημαντικότερος είναι να ξεφορτωθεί ο ήδη φορτωμένος εγκέφαλός σου το περιττό βάρος. Παρακάτω θα βρεις  μια λίστα από δεδομένα που κατά καιρούς χρειαζόμουν εγώ να γράφω: Ημερήσια μέτρηση βάρους. Μέτρηση ούρων όταν είναι απαραίτητο. Θερμομέτρηση. Αρχείο με τα στοιχεία της γενικής αίματος (κυρίως τιμές από λευκά αιμοσφαίρια, ποσοστό πολυμορφοπύρηνων, αιμοσφαιρίνη και αιμοπετάλια) Στοιχεία βιοχημικών εξετάσεων, όταν χρειάζονται. Ημέρες αλλαγής της γάζας χλωρεξιδίνης. Προγραμματισμό απεικονι

Διάγνωση-Αποδοχή-Μάχη

Μόλις σου ανακοινώθηκε ότι το παιδί σου νοσεί από την Χ μορφή καρκίνου. Διάγνωση λέει... Έχασες τη γη κάτω από τα πόδια σου. Εννοείται! Έβαλες μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου κάθε πιθανό αρνητικό σενάριο να τρέξει σαν ταινία στον εγκέφαλό σου. Λογικό! Μάλλον πάγωσες για μια στιγμή και εννοώ ολόκληρη, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, τα πάντα. Μπορεί και να άρχισαν από τα μάτια σου να πέφτουν δάκρυα πριν καν το καταλάβεις. Διάγνωση;;; Σοκ. Οδύνη. Εφιάλτης. Δυστυχώς κάπως έτσι είναι συνήθως. Είσαι όμως μαμά. Το αρχέγονο ένστικτο της μάνας, σου υπαγορεύει πως το παιδί θα σωθεί πάση θυσία. Αρχίζεις την αποδοχή της κατάστασης, για να μετρήσεις τον αντίπαλο. Μόνο που την μάχη δε θα την δώσεις εσύ και αυτή η αδικία πολλές φορές σε πονάει. Θα γίνεις όμως το όπλο και η ασπίδα στα χέρια του παιδιού σου. Ίσως να μη το γνωρίζεις ακόμα, αλλά θα γίνεις. Ίσως επίσης να μη γνωρίζεις ότι δεν είστε μόνοι, ούτε βέβαια οι μόνοι σε αυτή τη Μάχη. Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που πέρασαν ή περνο