Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αυτοβοήθεια

Είναι ένδειξη ψυχικής δύναμης να ψάξεις βοήθεια σε μια αδύναμη στιγμή σου.
Είναι απόδειξη γενναιοδωρίας και καλοσύνης του κόσμου να βρίσκεις βοήθεια εκεί που δεν το περιμένεις.
Όταν συναντηθούν αυτά τα δύο με την αυτοβοήθεια, μιλάμε για θεϊκή παρέμβαση οπωσδήποτε.

ΒΟΉΘΕΙΑ
Εκτός από την πολύτιμη βοήθεια των δικών μας ανθρώπων, συγγενών, φίλων και φίλους φίλων, υπάρχουν και πολλοί άλλοι καταπληκτικοί άνθρωποι που ένωσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν διαδικτυακές νησίδες βοήθειας, συλλόγους, ομάδες, ξενώνες και οργανισμούς προκειμένου να βοηθήσουν τα παιδιά που νοσούν από καρκίνο και τις οικογένειές τους. Οικονομικά, ψυχολογικά, ηθικά, υλικά και κοινωνικά, θα βρεις σίγουρα τη στήριξη που χρειάζεσαι αν τη ζητήσεις. Αναφορικά:
Λάμψη, Φλόγα, Ελπίδα, Το χαμόγελο του παιδιού, Πίστη, Μέριμνα, Κύτταρο, Κ.Ε.Φ.Ι., Αγκαλιάζω, Μείνε δυνατός, Στοργή, Make a Wish.
Συγχωρέστε με αν ξεχνώ κάποιους. Περισσότερες πληροφορίες για το τί είναι το καθένα από αυτά καθώς και άλλες χρήσιμα άρθρα θα βρεις στο karkinaki.gr.



ΑΥΤΟΒΟΉΘΕΙΑ
Δεν βρίσκω καλύτερη λέξη για να περιγράψω τον τρόπο που βρίσκει ο κάθε άνθρωπος, χρησιμοποιώντας τα εκάστοτε διαθέσιμα μέσα για να δώσει στον εαυτό του ένα χεράκι με ή χωρίς βοήθεια από το περιβάλλον του. Είναι με λίγα λόγια το "χείρα κίνει", από το γνωστό "συν Αθηνά και χείρα κίνει".

Στην αρχή είχα κρατήσει στο πίσω μέρος του μυαλού μου τη συμβουλή ενός προσώπου πολύ αγαπημένου πως το utube είναι ένα από τα εργαλεία που διαθέτει κανείς ακόμη κι αν βρίσκεται μέσα στο νοσοκομείο. Δεν είχα ιδέα τότε για τους θησαυρούς που χαρίζονται στο διαδίκτυο.
Μόνο όταν στριμώχτηκε πολύ η ψυχή μου κατέφυγα σε εκείνη την πληροφορία. Ήρθε η στιγμή που έπρεπε να βρω κάποιο τρόπο να απομονώσω την ακοή μου και την προσοχή μου από γειτονικούς θαλάμους όπου συνέβαιναν πράγματα ...
Ήταν επιτακτική η εσωτερική μου ανάγκη να εστιάσω αλλού τις σκέψεις μου, την νύχτα ειδικά, που δεν είχα να ασχολούμαι με το παιδί μου, για να ηρεμήσω κάπως και να ξεκουραστώ.
Κάθε βράδυ αφού το παιδί κοιμόταν, εγώ δίπλα του (και πάντα με το ένα μάτι επάνω του) αφιέρωνα λίγο χρόνο να ψάξω κάποιο μήνυμα ψυχικής ενδυνάμωσης στον χαοτικό κόσμο του utube. Όλο και κάτι υπήρχε εκεί για εμένα. Κάτι θα υπάρχει και για σένα. Δεν θα μας επηρεάσουν ενδεχομένως οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιες μουσικές, οι ίδιες ασκήσεις και τα ίδια videos. Το μόνο κοινό, που όπως διαπίστωσα μπορείς να πετύχεις, είναι να στραφεί το βλέμμα μακρυά από τον πόνο, τόσο όσο χρειάζεται για να συνεχιστεί ο αγώνας μας.

Ορίστε λοιπόν οι δικοί μου θησαυροί:

Ασκήσεις ευγνωμοσύνης
Τεχνικές ανακατεύθυνσης της εστίασης
Τεχνικές αναπνοής
Τεχνικές διαλογισμού
Τεχνικές οραματισμού
Κηρύγματα πνευματικών πατέρων
Προσευχές
Αποφθέγματα
Θετικές δηλώσεις

Το ημερολόγιό μου γέμισε από λόγια ενθάρρυνσης, σημειώσεις και μαθήματα στα οποία καταφεύγω συχνά μέχρι σήμερα.
Ορίστε και κάποιοι αξιόλογοι άνθρωποι που δουλεύουν για εμάς στο utube και όχι μόνο σε αυτό:

Μαλλέρου Νάνσυ
Πατέρας Ανδρέας Κονάνος
Κεχαγιά Φωτεινή
Ξενάκης Στέφανος
Γώνη Μούκα
Βασιλοπούλου Στέφη

Εσύ μπορεί να βρεις την αυτοβοήθειά σου σε κάποιους άλλους ή σε κάτι άλλο. Στο διάβασμα ας πούμε ή σε κάποια σειρά ή κωμωδία, οτιδήποτε.
Απλά βοήθησε τον εαυτό σου όπως μπορείς. Ξεκίνα τώρα, ακόμα και χωρίς πολύ όρεξη στην αρχή.
Κι αν δεν τα καταφέρεις τελικά τόσο καλά, δεν πειράζει.
Ας πάρουν τον χώρο τους η θλίψη και ο θυμός. Όσο τους πρέπει όμως. Συνειδητά. Το συναίσθημα χρειάζεται να έχει ροή. Μένει, απλώνεται και φεύγει για να έρθει το επόμενο. Αν μουδιάσεις την λύπη, άθελά σου θα μουδιάσει και η χαρά, όταν έρθει.

Τα Σέβη μου💗






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το αύριο που περιμένω

Κάπου στο μέλλον, σε 10-12 χρόνια από τώρα, το βλέμμα μου ακολουθεί την Κυβέλη η οποία ετοιμάζεται να πάει μια βόλτα. Κοντοστέκεται τελικά μπροστά από την ανοιχτή εξώπορτα του σπιτιού και με καρφώνει με τα μάτια της. Τα μεγάλα, λαμπερά, σκουρόχρωμα μάτια μιας όμορφης νεαρής γυναίκας! Τα μαύρα σπαστά μαλλιά της ακουμπούν στους ώμους και καθώς εκείνη τη μοναδικά υπέροχη στιγμή του χωροχρόνου οι ματιές μας ενώνονται με τρυφερότητα, άθελά μου, γυρίζει ο νους στο παρελθόν. Σε εκείνες τις φριχτές στιγμές αγωνίας και πόνου... Για μία και μόνο στιγμή, μέχρι να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου, περνώ μπροστά από κλειστές πόρτες χειρουργείων, εντατικής, μικροεπεμβάσεων... Ακούω σπαραχτικές κραυγές...Μυρίζω αντισηπτικό και αίμα... Η μελλοντική μου κόρη, σαν να διαβάζει τις σκέψεις μου, με πλησιάζει και μου προσφέρει την αγκαλιά της. Την πιο ιαματική αγκαλιά του κόσμου... Ανακούφιση. Ανάσα βαθειά. Όλα τα άσχημα ξεθωριάζουν, ενώ χαμένη στην μυρωδιά του λαιμού της ακούω να μου ψιθυρίζει :  "Εγώ ξέχασα

Μικρά μυστικά για την συμβίωση με τον κ. Hickman

Αγαπημένη μου μαμά του παιδοογκολογικού, αγωνιστικούς χαιρετισμούς! Θέμα μας ο κ. Hickman. Αυτός ο κολλητός του παιδιού μας ο οποίος όσο βοηθάει καθ΄όλη τη διάρκεια της θεραπείας, τόσο ανυπομονούμε να τον ξεφορτωθούμε τελειώνοντας και άλλο τόσο φέρνει κατά τη διαμονή του μπελάδες... 1ος ΜΠΕΛΑΣ: Το μπάνιο. Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται το παιδί το μπάνιο με Hickman είναι σπαζοκεφαλιά. Δοκιμάσαμε διάφορα μέχρι να βρούμε κάτι να μη βρέχονται τα σκέλη και να μη νοιώθει και άβολα τα παιδί. Τελικά μας βόλεψε η χρήση μικρής πετσέτας με την οποία τυλίγω τα σκέλη και δίνω στο παιδί να κρατάει, χωρίς να ακουμπάει πάνω στο σώμα. Μετά μπαίνει στο ντουζ και κάθεται σε πλαστικό πτυσσόμενο σκαμνάκι. Βάλε και εκεί μια πετσετούλα να κάθεται στα μαλακά αν θες. Αμέσως μετά κάνει προς τα πίσω το κεφάλι για το απαραίτητο λούσιμο (είτε είναι σε στάδιο με μαλλάκια είτε όχι) με λίγο προσοχή να μη πολυβρέχεται η γάζα χλωρεξιδίνης αν και αμέσως μετά θα ακολουθήσει αλλαγή. Μιας και το αναφέραμε...

Σχέση με μαμάδες και παιδιά μέσα στο παιδοογκολογικό

           Στους διαδρόμους ενός παιδοογκολογικού τμήματος δημιουργούνται μικροκοινωνίες. Σε αυτές τις ακραίες συνθήκες πόνου και εγκλεισμού, αναπτύσσονται ιδιαίτερα ισχυροί δεσμοί. Τυχαία, ή όχι και τόσο τυχαία, βρέθηκες σε αυτόν τον χώρο, μαζί με αυτούς (τους συγκεκριμένους) ανθρώπους, σε μία από τις  δυσκολότερες στιγμές της ζωής σου. Αν μη τί άλλο, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας  που ζεις  και ταυτόχρονα εσύ, μέρος της δικιάς τους. Ιστορίες που καταγράφονται στη μνήμη με ανεξίτηλο μελάνι. Κατά κάποιο τρόπο, η κάθε μαμά, ο κάθε μπαμπάς και το κάθε παιδί θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο μάθημα που τελικά έχεις να πάρεις από αυτήν την περιπέτεια. Στην αρχή γνωρίζεις μόνο διάφορα ζευγάρια μάτια αφού σχεδόν πάντα γονείς και παιδιά βρίσκονται πίσω από χειρουργικές μάσκες. Κάποτε η μάσκα κατεβαίνει και τότε πιθανόν να σου φαίνονται   καινούρια κάποια πρόσωπα, σχεδόν αγνώριστα. Γρήγορα μαθαίνεις πόσο μεγάλη γκάμα συναισθημάτων μπορεί να εκφραστεί μόνο με τα μάτια...

Αγαπητό μου ημερολόγιο...

Αν με ρωτούσες ποια μικρή λεπτομέρεια, η οποία ενώ δεν καταγράφεται σε κανένα εγχειρίδιο οδηγιών, μου φάνηκε απαραίτητη από την πρώτη μέρα... Αν είχα, όπως λέμε συχνά, την σημερινή γνώση τότε που πρωτογνώρισα το παιδοογκολογικό... Σίγουρα θα σου έλεγα πως θα χρησιμοποιούσα νωρίτερα και περισσότερο το ημερολόγιό μου. Χρειάζεται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε κάθε στάδιο της θεραπείας να κρατάς σημειώσεις σε καθημερινή βάση για πολλούς λόγους. Ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους, αν όχι ο σημαντικότερος είναι να ξεφορτωθεί ο ήδη φορτωμένος εγκέφαλός σου το περιττό βάρος. Παρακάτω θα βρεις  μια λίστα από δεδομένα που κατά καιρούς χρειαζόμουν εγώ να γράφω: Ημερήσια μέτρηση βάρους. Μέτρηση ούρων όταν είναι απαραίτητο. Θερμομέτρηση. Αρχείο με τα στοιχεία της γενικής αίματος (κυρίως τιμές από λευκά αιμοσφαίρια, ποσοστό πολυμορφοπύρηνων, αιμοσφαιρίνη και αιμοπετάλια) Στοιχεία βιοχημικών εξετάσεων, όταν χρειάζονται. Ημέρες αλλαγής της γάζας χλωρεξιδίνης. Προγραμματισμό απεικονι

Διάγνωση-Αποδοχή-Μάχη

Μόλις σου ανακοινώθηκε ότι το παιδί σου νοσεί από την Χ μορφή καρκίνου. Διάγνωση λέει... Έχασες τη γη κάτω από τα πόδια σου. Εννοείται! Έβαλες μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου κάθε πιθανό αρνητικό σενάριο να τρέξει σαν ταινία στον εγκέφαλό σου. Λογικό! Μάλλον πάγωσες για μια στιγμή και εννοώ ολόκληρη, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, τα πάντα. Μπορεί και να άρχισαν από τα μάτια σου να πέφτουν δάκρυα πριν καν το καταλάβεις. Διάγνωση;;; Σοκ. Οδύνη. Εφιάλτης. Δυστυχώς κάπως έτσι είναι συνήθως. Είσαι όμως μαμά. Το αρχέγονο ένστικτο της μάνας, σου υπαγορεύει πως το παιδί θα σωθεί πάση θυσία. Αρχίζεις την αποδοχή της κατάστασης, για να μετρήσεις τον αντίπαλο. Μόνο που την μάχη δε θα την δώσεις εσύ και αυτή η αδικία πολλές φορές σε πονάει. Θα γίνεις όμως το όπλο και η ασπίδα στα χέρια του παιδιού σου. Ίσως να μη το γνωρίζεις ακόμα, αλλά θα γίνεις. Ίσως επίσης να μη γνωρίζεις ότι δεν είστε μόνοι, ούτε βέβαια οι μόνοι σε αυτή τη Μάχη. Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που πέρασαν ή περνο