Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αλλεργίες και διατροφή του παιδιού με καρκίνο


Περνάς την καραντίνα με το παιδάκι σου μέσα σε κάποιο Παιδοογκολογικό και ήρθαν σαν κερασάκια στην τούρτα να προστεθούν οι αλλεργίες;
Είχε και από πριν μια προδιάθεση ή την απέκτησε στην πορεία;;
Ψυχραιμία!
Λίγο προσοχή θέλει σε μερικά πραγματάκια που μπορούμε να προσέξουμε ως γονείς και όλα θα πάνε καλά. Σας το λέει μια μαμά που ξυπνούσε ανά μία ώρα να τσεκάρει για κοκκινίλες και εξανθήματα σε κάποια φάση της νοσηλείας...
Δεν σημαίνει ότι αφού εμφάνισε το παιδάκι μας αλλεργία μία φορά, θα το κάνει από εδώ και πέρα συστηματικά.
Ούτε όμως επειδή δεν εμφάνισε κανένα είδος αλλεργίας ως τώρα, αποκλείεται να συμβεί στο μέλλον. Εμείς οι μαμάδες ήμαστε σε ετοιμότητα (όχι σε πανικό) έτσι και αλλιώς. 😉

Από ότι ξέρω σε κάποια παιδοογκολογικά τμήματα δεν επιβάλλουν ιδιαίτερες απαγορεύσεις στη διατροφή των παιδιών που νοσηλεύονται ή μόλις έχουν τελειώσει τη θεραπεία τους.
Εσύ, καλή μου μανούλα, όπως ήδη ξέρεις, πρέπει να ακολουθήσεις τις οδηγίες των γιατρών.
Όχι τί λέει η κάθε φίλη μαμά, με τις καλύτερες προθέσεις πάντα...
Όχι τί νομίζει η κάθε νοσηλεύτρια εμπειρικά...
Όχι τί κάνουν κάποιοι άλλοι σε κάποιο άλλο νοσοκομείο...
Ούτε βέβαια τί γράφει ο καθένας στο internet...

Εγώ ξέρω με σιγουριά να πω για την δική μας περίπτωση ότι μια διατροφή χωρίς αυγό και σοκολάτα ήταν ασφαλής τόσο σε κάποιες φάσεις της θεραπείας, όσο και την ημέρα που ήξερα ότι η μικρή μου θα μεταγγιστεί.
Το μέλι είναι ένα τρόφιμο που βγαίνει πρώτο-πρώτο από τη ζωή του παιδιού με καρκίνο και μπαίνει τελευταίο.
Τα φρούτα με σπόρια όπως οι φράουλες, τα ακτινίδια και άλλα τέτοια, τα αποχαιρετάμε για μεγάλο διάστημα.
Αντίο λέμε και στους ξηρούς καρπούς ως απολύτως αλλεργιογόνο τρόφιμο.
Στο τμήμα που νοσηλευόταν η μικρή μου δεν επιτρεπόταν η κατανάλωση ωμών λαχανικών. Για λόγους που δεν έχουν να κάνουν με αλλεργίες αλλά με προληπτική προστασία του  γαστρεντερολογικού απ' όσο είμαι σε θέση να ξέρω.

Στα απαγορευμένα τρόφιμα συγκαταλέγονται όλα τα δύσπεπτα με φλούδα όπως τα όσπρια το σουσάμι και το καλαμπόκι.
Επίσης οτιδήποτε μη συσκευασμένο, χωρίς πιστοποιήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως για παράδειγμα χύμα: 
δημητριακά, τσάι, αυγά, μυρωδικά 
ήταν και ακόμα είναι για εμάς black list.
Τέλος, ξεχασμένο ψωμί ή φρούτα στη φρουτιέρα δεν έχουν καμία θέση στο σπίτι μας πλέον, πόσο μάλλον στο θάλαμο του νοσοκομείου.

Θα μου πεις και τί μας έμεινε?
Είναι πολλά, μην ανησυχείς: Μακαρόνια, κρεατάκι, ρύζι, ψάρι, γαλακτοκομικά και άλλα.
Δεν χάλασε και ο κόσμος άλλωστε αν το παιδί δεν έχει και πολύ όρεξη γενικά για φαγητό αυτή την περίοδο. Τώρα αποχαιρετάς τον ρόλο της Ελληνίδας μάνας που κυνηγάει το παιδί για το φαγητό και καλωσορίζεις την πιο γλυκιά εκδοχή σου. Αυτή της μανούλας που επικεντρώνεται στα ουσιώδη και δύσκολα χαλάει τα χατίρια. Παίζει τόσο μεγάλο ρόλο, κατά τη γνώμη μου αυτή η νέα στάση ζωής που θέλω να αφιερώσω ένα ολόκληρο θέμα.
Έτσι θα το αφήσω εδώ προς το παρόν και εσύ συνέχισε την καλή δουλειά!

Τα Σέβη μου 💗


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το αύριο που περιμένω

Κάπου στο μέλλον, σε 10-12 χρόνια από τώρα, το βλέμμα μου ακολουθεί την Κυβέλη η οποία ετοιμάζεται να πάει μια βόλτα. Κοντοστέκεται τελικά μπροστά από την ανοιχτή εξώπορτα του σπιτιού και με καρφώνει με τα μάτια της. Τα μεγάλα, λαμπερά, σκουρόχρωμα μάτια μιας όμορφης νεαρής γυναίκας! Τα μαύρα σπαστά μαλλιά της ακουμπούν στους ώμους και καθώς εκείνη τη μοναδικά υπέροχη στιγμή του χωροχρόνου οι ματιές μας ενώνονται με τρυφερότητα, άθελά μου, γυρίζει ο νους στο παρελθόν. Σε εκείνες τις φριχτές στιγμές αγωνίας και πόνου... Για μία και μόνο στιγμή, μέχρι να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου, περνώ μπροστά από κλειστές πόρτες χειρουργείων, εντατικής, μικροεπεμβάσεων... Ακούω σπαραχτικές κραυγές...Μυρίζω αντισηπτικό και αίμα... Η μελλοντική μου κόρη, σαν να διαβάζει τις σκέψεις μου, με πλησιάζει και μου προσφέρει την αγκαλιά της. Την πιο ιαματική αγκαλιά του κόσμου... Ανακούφιση. Ανάσα βαθειά. Όλα τα άσχημα ξεθωριάζουν, ενώ χαμένη στην μυρωδιά του λαιμού της ακούω να μου ψιθυρίζει :  "Εγώ ξέχασα

Μικρά μυστικά για την συμβίωση με τον κ. Hickman

Αγαπημένη μου μαμά του παιδοογκολογικού, αγωνιστικούς χαιρετισμούς! Θέμα μας ο κ. Hickman. Αυτός ο κολλητός του παιδιού μας ο οποίος όσο βοηθάει καθ΄όλη τη διάρκεια της θεραπείας, τόσο ανυπομονούμε να τον ξεφορτωθούμε τελειώνοντας και άλλο τόσο φέρνει κατά τη διαμονή του μπελάδες... 1ος ΜΠΕΛΑΣ: Το μπάνιο. Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται το παιδί το μπάνιο με Hickman είναι σπαζοκεφαλιά. Δοκιμάσαμε διάφορα μέχρι να βρούμε κάτι να μη βρέχονται τα σκέλη και να μη νοιώθει και άβολα τα παιδί. Τελικά μας βόλεψε η χρήση μικρής πετσέτας με την οποία τυλίγω τα σκέλη και δίνω στο παιδί να κρατάει, χωρίς να ακουμπάει πάνω στο σώμα. Μετά μπαίνει στο ντουζ και κάθεται σε πλαστικό πτυσσόμενο σκαμνάκι. Βάλε και εκεί μια πετσετούλα να κάθεται στα μαλακά αν θες. Αμέσως μετά κάνει προς τα πίσω το κεφάλι για το απαραίτητο λούσιμο (είτε είναι σε στάδιο με μαλλάκια είτε όχι) με λίγο προσοχή να μη πολυβρέχεται η γάζα χλωρεξιδίνης αν και αμέσως μετά θα ακολουθήσει αλλαγή. Μιας και το αναφέραμε...

Σχέση με μαμάδες και παιδιά μέσα στο παιδοογκολογικό

           Στους διαδρόμους ενός παιδοογκολογικού τμήματος δημιουργούνται μικροκοινωνίες. Σε αυτές τις ακραίες συνθήκες πόνου και εγκλεισμού, αναπτύσσονται ιδιαίτερα ισχυροί δεσμοί. Τυχαία, ή όχι και τόσο τυχαία, βρέθηκες σε αυτόν τον χώρο, μαζί με αυτούς (τους συγκεκριμένους) ανθρώπους, σε μία από τις  δυσκολότερες στιγμές της ζωής σου. Αν μη τί άλλο, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας  που ζεις  και ταυτόχρονα εσύ, μέρος της δικιάς τους. Ιστορίες που καταγράφονται στη μνήμη με ανεξίτηλο μελάνι. Κατά κάποιο τρόπο, η κάθε μαμά, ο κάθε μπαμπάς και το κάθε παιδί θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο μάθημα που τελικά έχεις να πάρεις από αυτήν την περιπέτεια. Στην αρχή γνωρίζεις μόνο διάφορα ζευγάρια μάτια αφού σχεδόν πάντα γονείς και παιδιά βρίσκονται πίσω από χειρουργικές μάσκες. Κάποτε η μάσκα κατεβαίνει και τότε πιθανόν να σου φαίνονται   καινούρια κάποια πρόσωπα, σχεδόν αγνώριστα. Γρήγορα μαθαίνεις πόσο μεγάλη γκάμα συναισθημάτων μπορεί να εκφραστεί μόνο με τα μάτια...

Αγαπητό μου ημερολόγιο...

Αν με ρωτούσες ποια μικρή λεπτομέρεια, η οποία ενώ δεν καταγράφεται σε κανένα εγχειρίδιο οδηγιών, μου φάνηκε απαραίτητη από την πρώτη μέρα... Αν είχα, όπως λέμε συχνά, την σημερινή γνώση τότε που πρωτογνώρισα το παιδοογκολογικό... Σίγουρα θα σου έλεγα πως θα χρησιμοποιούσα νωρίτερα και περισσότερο το ημερολόγιό μου. Χρειάζεται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε κάθε στάδιο της θεραπείας να κρατάς σημειώσεις σε καθημερινή βάση για πολλούς λόγους. Ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους, αν όχι ο σημαντικότερος είναι να ξεφορτωθεί ο ήδη φορτωμένος εγκέφαλός σου το περιττό βάρος. Παρακάτω θα βρεις  μια λίστα από δεδομένα που κατά καιρούς χρειαζόμουν εγώ να γράφω: Ημερήσια μέτρηση βάρους. Μέτρηση ούρων όταν είναι απαραίτητο. Θερμομέτρηση. Αρχείο με τα στοιχεία της γενικής αίματος (κυρίως τιμές από λευκά αιμοσφαίρια, ποσοστό πολυμορφοπύρηνων, αιμοσφαιρίνη και αιμοπετάλια) Στοιχεία βιοχημικών εξετάσεων, όταν χρειάζονται. Ημέρες αλλαγής της γάζας χλωρεξιδίνης. Προγραμματισμό απεικονι

Διάγνωση-Αποδοχή-Μάχη

Μόλις σου ανακοινώθηκε ότι το παιδί σου νοσεί από την Χ μορφή καρκίνου. Διάγνωση λέει... Έχασες τη γη κάτω από τα πόδια σου. Εννοείται! Έβαλες μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου κάθε πιθανό αρνητικό σενάριο να τρέξει σαν ταινία στον εγκέφαλό σου. Λογικό! Μάλλον πάγωσες για μια στιγμή και εννοώ ολόκληρη, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, τα πάντα. Μπορεί και να άρχισαν από τα μάτια σου να πέφτουν δάκρυα πριν καν το καταλάβεις. Διάγνωση;;; Σοκ. Οδύνη. Εφιάλτης. Δυστυχώς κάπως έτσι είναι συνήθως. Είσαι όμως μαμά. Το αρχέγονο ένστικτο της μάνας, σου υπαγορεύει πως το παιδί θα σωθεί πάση θυσία. Αρχίζεις την αποδοχή της κατάστασης, για να μετρήσεις τον αντίπαλο. Μόνο που την μάχη δε θα την δώσεις εσύ και αυτή η αδικία πολλές φορές σε πονάει. Θα γίνεις όμως το όπλο και η ασπίδα στα χέρια του παιδιού σου. Ίσως να μη το γνωρίζεις ακόμα, αλλά θα γίνεις. Ίσως επίσης να μη γνωρίζεις ότι δεν είστε μόνοι, ούτε βέβαια οι μόνοι σε αυτή τη Μάχη. Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που πέρασαν ή περνο