Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ανοσοκαταστολή είναι...

Ανοσοκαταστολή σύμφωνα με το wikipedia είναι η παθολογική κατάσταση κατά την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα δεν είναι σε θέση να επιτελέσει σωστά και πλήρως τον ρόλο του (είναι δηλαδή ανεπαρκές), με αποτέλεσμα η ικανότητα του οργανισμού να καταπολεμήσει παθογόνα μικρόβια, παράσιτα και ιούς να είναι περιορισμένη ή εντελώς απούσα.

Κατά την γνώμη μου, κανείς δεν ξέρει στην αρχή τί πραγματικά σημαίνει. Τί θέλω να πω;
Ακόμα και αν οι σπουδές σου σχετίζονται με τον ιατρικό τομέα, η σημασία της λέξης παίρνει άλλη διάσταση όταν την βιώνεις μέσα από τα μάτια του παιδιού σου.
Κάποια βασικά χαρακτηριστικά (καθόλου επιστημονικά) τα οποία θεωρώ πως είναι καλύτερα να έχεις κάνει μια ανάγνωση πριν αναγκαστείς να τα μάθεις στην πράξη, είναι στο κειμενάκι που ακολουθεί.

Ανοσοκαταστολή σημαίνει ότι
το παιδί δεν βάζει τίποτα στο στόμα, όσο μωρό κι αν είναι!
εσύ καθαρίζεις συχνά και συστηματικά τα παιχνίδια, τα πόμολα, τους διακόπτες, το πάτωμα...τα πάντα!

Ανοσοκαταστολή σημαίνει ότι
το παιδί δεν φοράει δεύτερη φορά το ίδιο ρούχο, αλλάζει όσο συχνά χρειαστεί, με το παραμικρό θα έλεγα.
εσύ αλλάζεις σεντόνια καθημερινά και ζητάς (δεν είναι ντροπή) βοήθεια για να ανταπεξέλθεις στον όγκο των ρούχων που μαζεύονται από τις τόσες αλλαγές.

Ανοσοκαταστολή σημαίνει ότι
το παιδί πλένει τα δόντια του με το ειδικό μαλακό βουρτσάκι όταν τα στοιχεία είναι πολύ χαμηλά.
το παιδί κάνει καθημερινά πλύσεις με χαμομήλι ή στοματικό διάλυμα προληπτικά, προς αποφυγή της στοματίτιδας που συνηθίζει να εμφανίζεται όταν τα λευκά αιμοσφαίρια είναι λίγα.
εσύ φροντίζεις να του αλλάζεις την οδοντόβουρτσα κάθε τρεις μήνες και να την διατηρείς στεγνή και καθαρή από τη μία χρήση ως την επόμενη.

Ανοσοκαταστολή σημαίνει ότι
το παιδί δεν μοιράζεται φαγητό ή snack με κανέναν, έχει το πιάτο ή το σακουλάκι του.
εσύ φροντίζεις να έχεις πεντακάθαρα χέρια κατά την προετοιμασία του φαγητού και όχι μόνο.

Ανοσοκαταστολή σημαίνει ότι
το παιδί στερείται τις αγκαλιές και τα φιλιά πλην ελαχίστων εξαιρέσεων και πάντα με πολύ προσοχή.
εσύ το κάνεις να φαίνεται φυσιολογικό, υιοθετώντας ιδανικά αυτή την συμπεριφορά όλοι στο οικείο σας περιβάλλον. 

Ανοσοκαταστολή σημαίνει ότι
το παιδί δεν κάθεται σε κοινόχρηστα καθίσματα χωρίς προηγουμένως να τα έχουμε απολυμάνει όπως και όσο μπορούμε.
το παιδί αποφεύγει την παρέα των φίλων συγγενών και συμμαθητών του ή τους βλέπει με όρους όταν τα στοιχεία του το επιτρέπουν.
εσύ προσπαθείς να κρατήσεις την ισορροπία μεταξύ της σωματικής ασφάλειας και της ψυχικής υγείας.
Όλοι όσοι σχετίζονται στενά με το παιδί και το ίδιο το παιδί φυσικά,
κάνουν καθημερινά μπάνιο, φορούν χειρουργική μάσκα σε κλειστούς κοινόχρηστους χώρους, πλένουν συχνά και σωστά τα χέρια τους... και σιγά σιγά άρχισα να μου θυμίζω διαφήμιση της πολιτικής προστασίας οπότε θα σταματήσω κάπου εδώ, αν και νοιώθω ότι θα μπορούσα να γράψω πολλές σελίδες πάνω σε αυτό το θέμα.

Οφείλω να ομολογήσω πως καμιά φορά η ρημάδα η ανοσοκαταστολή κερδίζει ακόμα κι αν όλα τα παραπάνω γίνουν όπως πρέπει...
Προσωρινά έτσι; Τα παιδιά ακόμα και σε περιόδους βαριάς ανοσοκαταστολής έχουν απίθανες δυνάμεις!
Εσύ από την άλλη, δεν χρειάζεται να φορέσεις τον μανδύα των ενοχών (μήπως κάτι δεν έκανες σωστά) και τα βαριά παπούτσια της θλίψης, για ευνόητους λόγους...

Επειδή λοιπόν στην παγκόσμια κατάσταση όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά τον covid19, πολλοί άνθρωποι άρχισαν να ζουν, σε ένα βαθμό, ως ανοσοκατεσταλμένοι, θα αφήσω ένα μήνυμα προς όλο τον κόσμο σε αυτό το μικρό χώρο του απέραντου internet:

Όταν δεν μπορείς πλέον να αλλάξεις μια κατάσταση, έχει έρθει η στιγμή να αλλάξεις εσύ.


Τα Σέβη μου 💗

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το αύριο που περιμένω

Κάπου στο μέλλον, σε 10-12 χρόνια από τώρα, το βλέμμα μου ακολουθεί την Κυβέλη η οποία ετοιμάζεται να πάει μια βόλτα. Κοντοστέκεται τελικά μπροστά από την ανοιχτή εξώπορτα του σπιτιού και με καρφώνει με τα μάτια της. Τα μεγάλα, λαμπερά, σκουρόχρωμα μάτια μιας όμορφης νεαρής γυναίκας! Τα μαύρα σπαστά μαλλιά της ακουμπούν στους ώμους και καθώς εκείνη τη μοναδικά υπέροχη στιγμή του χωροχρόνου οι ματιές μας ενώνονται με τρυφερότητα, άθελά μου, γυρίζει ο νους στο παρελθόν. Σε εκείνες τις φριχτές στιγμές αγωνίας και πόνου... Για μία και μόνο στιγμή, μέχρι να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου, περνώ μπροστά από κλειστές πόρτες χειρουργείων, εντατικής, μικροεπεμβάσεων... Ακούω σπαραχτικές κραυγές...Μυρίζω αντισηπτικό και αίμα... Η μελλοντική μου κόρη, σαν να διαβάζει τις σκέψεις μου, με πλησιάζει και μου προσφέρει την αγκαλιά της. Την πιο ιαματική αγκαλιά του κόσμου... Ανακούφιση. Ανάσα βαθειά. Όλα τα άσχημα ξεθωριάζουν, ενώ χαμένη στην μυρωδιά του λαιμού της ακούω να μου ψιθυρίζει :  "Εγώ ξέχασα

Μικρά μυστικά για την συμβίωση με τον κ. Hickman

Αγαπημένη μου μαμά του παιδοογκολογικού, αγωνιστικούς χαιρετισμούς! Θέμα μας ο κ. Hickman. Αυτός ο κολλητός του παιδιού μας ο οποίος όσο βοηθάει καθ΄όλη τη διάρκεια της θεραπείας, τόσο ανυπομονούμε να τον ξεφορτωθούμε τελειώνοντας και άλλο τόσο φέρνει κατά τη διαμονή του μπελάδες... 1ος ΜΠΕΛΑΣ: Το μπάνιο. Σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται το παιδί το μπάνιο με Hickman είναι σπαζοκεφαλιά. Δοκιμάσαμε διάφορα μέχρι να βρούμε κάτι να μη βρέχονται τα σκέλη και να μη νοιώθει και άβολα τα παιδί. Τελικά μας βόλεψε η χρήση μικρής πετσέτας με την οποία τυλίγω τα σκέλη και δίνω στο παιδί να κρατάει, χωρίς να ακουμπάει πάνω στο σώμα. Μετά μπαίνει στο ντουζ και κάθεται σε πλαστικό πτυσσόμενο σκαμνάκι. Βάλε και εκεί μια πετσετούλα να κάθεται στα μαλακά αν θες. Αμέσως μετά κάνει προς τα πίσω το κεφάλι για το απαραίτητο λούσιμο (είτε είναι σε στάδιο με μαλλάκια είτε όχι) με λίγο προσοχή να μη πολυβρέχεται η γάζα χλωρεξιδίνης αν και αμέσως μετά θα ακολουθήσει αλλαγή. Μιας και το αναφέραμε...

Σχέση με μαμάδες και παιδιά μέσα στο παιδοογκολογικό

           Στους διαδρόμους ενός παιδοογκολογικού τμήματος δημιουργούνται μικροκοινωνίες. Σε αυτές τις ακραίες συνθήκες πόνου και εγκλεισμού, αναπτύσσονται ιδιαίτερα ισχυροί δεσμοί. Τυχαία, ή όχι και τόσο τυχαία, βρέθηκες σε αυτόν τον χώρο, μαζί με αυτούς (τους συγκεκριμένους) ανθρώπους, σε μία από τις  δυσκολότερες στιγμές της ζωής σου. Αν μη τί άλλο, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας  που ζεις  και ταυτόχρονα εσύ, μέρος της δικιάς τους. Ιστορίες που καταγράφονται στη μνήμη με ανεξίτηλο μελάνι. Κατά κάποιο τρόπο, η κάθε μαμά, ο κάθε μπαμπάς και το κάθε παιδί θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο μάθημα που τελικά έχεις να πάρεις από αυτήν την περιπέτεια. Στην αρχή γνωρίζεις μόνο διάφορα ζευγάρια μάτια αφού σχεδόν πάντα γονείς και παιδιά βρίσκονται πίσω από χειρουργικές μάσκες. Κάποτε η μάσκα κατεβαίνει και τότε πιθανόν να σου φαίνονται   καινούρια κάποια πρόσωπα, σχεδόν αγνώριστα. Γρήγορα μαθαίνεις πόσο μεγάλη γκάμα συναισθημάτων μπορεί να εκφραστεί μόνο με τα μάτια...

Αγαπητό μου ημερολόγιο...

Αν με ρωτούσες ποια μικρή λεπτομέρεια, η οποία ενώ δεν καταγράφεται σε κανένα εγχειρίδιο οδηγιών, μου φάνηκε απαραίτητη από την πρώτη μέρα... Αν είχα, όπως λέμε συχνά, την σημερινή γνώση τότε που πρωτογνώρισα το παιδοογκολογικό... Σίγουρα θα σου έλεγα πως θα χρησιμοποιούσα νωρίτερα και περισσότερο το ημερολόγιό μου. Χρειάζεται, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε κάθε στάδιο της θεραπείας να κρατάς σημειώσεις σε καθημερινή βάση για πολλούς λόγους. Ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους, αν όχι ο σημαντικότερος είναι να ξεφορτωθεί ο ήδη φορτωμένος εγκέφαλός σου το περιττό βάρος. Παρακάτω θα βρεις  μια λίστα από δεδομένα που κατά καιρούς χρειαζόμουν εγώ να γράφω: Ημερήσια μέτρηση βάρους. Μέτρηση ούρων όταν είναι απαραίτητο. Θερμομέτρηση. Αρχείο με τα στοιχεία της γενικής αίματος (κυρίως τιμές από λευκά αιμοσφαίρια, ποσοστό πολυμορφοπύρηνων, αιμοσφαιρίνη και αιμοπετάλια) Στοιχεία βιοχημικών εξετάσεων, όταν χρειάζονται. Ημέρες αλλαγής της γάζας χλωρεξιδίνης. Προγραμματισμό απεικονι

Διάγνωση-Αποδοχή-Μάχη

Μόλις σου ανακοινώθηκε ότι το παιδί σου νοσεί από την Χ μορφή καρκίνου. Διάγνωση λέει... Έχασες τη γη κάτω από τα πόδια σου. Εννοείται! Έβαλες μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου κάθε πιθανό αρνητικό σενάριο να τρέξει σαν ταινία στον εγκέφαλό σου. Λογικό! Μάλλον πάγωσες για μια στιγμή και εννοώ ολόκληρη, σωματικά, ψυχικά, πνευματικά, τα πάντα. Μπορεί και να άρχισαν από τα μάτια σου να πέφτουν δάκρυα πριν καν το καταλάβεις. Διάγνωση;;; Σοκ. Οδύνη. Εφιάλτης. Δυστυχώς κάπως έτσι είναι συνήθως. Είσαι όμως μαμά. Το αρχέγονο ένστικτο της μάνας, σου υπαγορεύει πως το παιδί θα σωθεί πάση θυσία. Αρχίζεις την αποδοχή της κατάστασης, για να μετρήσεις τον αντίπαλο. Μόνο που την μάχη δε θα την δώσεις εσύ και αυτή η αδικία πολλές φορές σε πονάει. Θα γίνεις όμως το όπλο και η ασπίδα στα χέρια του παιδιού σου. Ίσως να μη το γνωρίζεις ακόμα, αλλά θα γίνεις. Ίσως επίσης να μη γνωρίζεις ότι δεν είστε μόνοι, ούτε βέβαια οι μόνοι σε αυτή τη Μάχη. Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι που πέρασαν ή περνο