Άνοιξα το ημερολόγιο να κάνω μια βόλτα στην περσινή χρονιά κατά την οποία ήμασταν τον περισσότερο καιρό εσώκλειστοι στο νοσοκομείο, προκειμένου να θυμηθώ πράγματα που αξίζει να μοιραστώ μαζί σου.
Στις πρώτες κιόλας σελίδες, βρέθηκα μπροστά στο πρόγραμμα που είχε η ζωή μας μόλις βγήκε από την μονάδα εντατικής θεραπείας το παιδί και στεγαστήκαμε στο δωμάτιο 1 του δεύτερου ορόφου του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης.
Κάτι γράμματα φανερά ταραγμένα και βιαστικά γραμμένα στις σελίδες του ημερολογίου του πρώτου μήνα μέσα στο παιδοογκολογικό, τα οποία κατάφεραν εύκολα (παρά την προχειρότητά τους) να με μεταφέρουν στον τόπο και στον χρόνο...
Συγκεντρωτικά αναφέρω παρακάτω :
06:00 π.μ. Εισπνοή και δυο χαπάκια.
08:00 π.μ. Εισπνοή, χάπι, σιρόπι.
09:00 π.μ. Αιμοληψία, ζύγισμα και πρωινό γεύμα.
10:00 π.μ. Πρωινή επίσκεψη-εξέταση γιατρών.
11:00 π.μ. Εισπνοή και μέτρηση πίεσης.
12:00 π.μ. Θερμομέτρηση και χάπι.
13:00 π.μ. Εισπνοή και μεσημεριανό γεύμα.14:00 μ.μ. Φυσιοθεραπεία.
15:00 μ.μ. Εισπνοή και χάπι.18:00 μ.μ. Εισπνοή και βραδινό γεύμα.
19:00 μ.μ. Απογευματινή επίσκεψη-εξέταση γιατρών και σιρόπι.
20:00 μ.μ. Θερμομέτρηση και μέτρηση πίεσης.
21:00 μ.μ. Εισπνοή.
00:00 μ.μ. Εισπνοή.
Παράλληλα ένα σωρό μπουκαλάκια κρεμόντουσαν από το στατό και κατέληγαν στο Hickman του παιδιού.
Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά, πότε χωρούσε και πότε όχι, ένα ντουζάκι, τα απολύτως απαραίτητα της προσωπικής υγιεινής, περιποίηση πληγής από κατάκλιση,διάφορες απεικονιστικές εξετάσεις και παιχνίδια ή παραμύθια.
Δεν προλάβαινα να σκεφτώ. Καμιά φορά μόνο θυμάμαι (σαν απάντηση στις προσευχές μου;) να καθησυχάζω τον εαυτό μου και το παιδί ότι αυτό δεν θα κρατήσει για πάντα, ότι όλα θα αρχίσουν να γίνονται καλύτερα και όλο και καλύτερα.. Όπως και έγινε με το χρόνο.
Επουλώθηκε η πληγή σιγά σιγά.
Μειώθηκαν σταδιακά και τελικά διακόπηκαν οι εισπνοές.
Αποκαταστάθηκε το περπάτημα και έτσι δεν ήταν απαραίτητη η φυσιοθεραπεία.
Μέχρι και σήμερα, κάθε μέρα που περνάει είναι και καλύτερα από την προηγούμενη!
Αυτό είναι και το μήνυμα.
Θα περάσει.
Όσο απλοϊκό και να φαίνεται, η μη μονιμότητα μιας κατάστασης η οποία σε εξουθενώνει ψυχικά και σωματικά είναι λυτρωτικό νέο.
Θα πάρει καιρό;
Θα ταλαιπωρηθεί;
Θα αλλάξουν ενδεχομένως πολλά από τα έως τώρα δεδομένα;
Ναι είναι η απάντηση. Ξεκάθαρα, ναι.
Όμως αυτή η ταλαιπωρία θα τελειώσει. Τελεία και Παύλα.-
Τα Σέβη μου💗
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου